Metody stosowane w grupach

Metoda M.Montessorii

„ Dziecko dąży do niezależności poprzez pracę: do niezależności ciała i umysłu, chce samo się uczyć, samodzielnie doświadczać w środowisku i wchłaniać je zmysłami dzięki własnemu, osobistemu wysiłkowi"

M. Montessori.

Maria Montessori urodziła się w Chiaravalle (Włochy) w 1870r zmarła w 1952r
w Holandii. Była pierwszą kobietą, która ukończyła studia medyczne i otrzymała dyplom lekarza medycyny. Po uzyskaniu doktoratu z psychiatrii oddała się pracy pedagogicznej. Maria Montessori była również aktywnym członkiem Międzynarodowej Ligi dla Wychowania Dzieci Niepełnosprawnych. Pracując wg założeń swojej metody z tymi dziećmi, osiągnęła lepsze wyniki nauczania niż inni nauczyciele w szkołach tradycyjnych. Pierwsze przedszkole - tzw. Casa dei Bambini - Montessori utworzyła
w Rzymie w 1907r. Jej metodyka nauczania oraz idee wychowania, szybko się upowszechniły w wielu krajach i są popularne do dziś. Za wybitne osiągnięcia pedagogiczne i przesłania humanistyczne zawarte w ideach swojej metody wychowawczej Maria Montessori była wyróżniona tytułami Doktora Honoris Causa.Na Uniwersytecie w Sorbonie Otrzymała Krzyż Legii Honorowej. Była wielokrotnie nominowana do Pokojowej Nagrody Nobla.

Zgodnie z pedagogiką Marii Montessori

Stwarzamy rodzinną atmosferę, tak, aby dziecko czuło się bezpieczne, otoczone miłością.

Dzieci zróżnicowane wiekowo, co sprawia, że każdy jest potrzebny. Dzieci starsze pomagają młodszym, uczą się odpowiedzialności, opiekuńczości, sprawdzają własne umiejętności. Nauczyciela cechuje cierpliwość, opanowanie i szacunek dla dziecka.

 

Szanujemy prawo dziecka do indywidualnego rozwoju zgodnie z tzw. Wrażliwymi fazami.

Gdy trwa wrażliwa faza dziecko może godzinami przelewać wodę, pisać itp. nie zwraca uwagi, co się wokół niego dzieje. Wrażliwa faza powoduje, że dziecko uczy się szybko i chętnie.

Nie wyręczamy dziecka we wszystkim.

Kierujemy się maksymą „ Pomóż mi samemu to zrobić".

Pomoce rozwojowe zgromadzone w Sali są „ kluczem do świata"

Materiał rozwojowy cechuje się prostotą i precyzją wykonania, uwzględnia zasady stopniowania trudności, jest dopasowany do potrzeb rozwojowych dziecka, mają logiczną spójność tematyczną, konstrukcję umożliwiającą samodzielną kontrolę błędów i są ograniczone, ponieważ dany rodzaj występuje tylko raz, w jednym egzemplarzu.

Materiał opracowany jest w kilku działach tematycznych:

• ćwiczenia praktycznego dnia - związany z samoobsługą, troską o środowisko, zwyczajami i normami społecznymi,
• materiał sensoryczny - kształcący zmysł: wzroku, dotyku, słuchu, smaku,
• usprawniający w świat matematyki, powierzchni i bryły- materiał do mowy - (edukacji językowej) wprowadzający
• w sztukę czytania, pisania, rozwijający mowę dziecka, materiał do edukacji matematycznej -w przystępny, ukonkretniony sposób tłumaczący świat matematyki,
• wychowanie kosmiczne - wychodzące naprzeciw zainteresowaniu dzieci otaczającym je światem, również kącik religijny,
• inne pomoce dydaktyczne - spełniające zasady pracy materiału

M. Montessori,

Dajemy dziecku wolność

Wolność, zgodnie z pedagogiką M. Montessori nie ma nic wspólnego ze swawolą łączy się natomiast z porządkiem. Dzieci mają prawo samodzielnego wyboru przedmiotu, miejsca i czasu pracy.

Nauczyciel jest przewodnikiem na drodze do samodzielności i niezależności

Obserwacja nauczyciela jest kluczem do poznania świata dziecka.

Lekcje ciszy

W czasie pełnym dynamiki, zgiełku coraz trudniej jest mówić o wartości ciszy. Nam dorosłym, a także dzieciom słowo cisza kojarzy się z nudą, martwą pustką, kiedy nie wiadomo, co ze sobą począć. Ćwiczenia, które proponujemy są odwołaniem się do pewnej podstawowej zdolności dziecka. Mały człowiek wbrew panującemu sądowi pragnie ciszy i czerpie z niej pożytek. Pozwala mu ona uporządkować się i wzmacnia je. Dzieci są odprężone i spokojne.

„ Dziecko nie musi robić tego, co chce, ale musi chcieć tego, co robi"

M. Montessori

Praca dziecka i nauczyciela przy respektowaniu zasad M. Montessrii prowadzi do:

• osiągnięcia spontanicznej koncentracji,
• rozwinięcia samodzielności i wiary we własne siły,
• wypracowania zamiłowania do porządku i pracy,
• wypracowania zamiłowania do ciszy i pracy indywidualnej,
• wypracowania postaw posłuszeństwa opartego na swobodnej decyzji, a nie zewnętrznym przymusie,
• uniezależnienia od nagrody,
• osiągnięcia spontanicznej samodyscypliny, wynikającej z dziecięcego posłuszeństwa,
• powstania postaw wzajemnej pomocy bez egoistycznej rywalizacji, zainteresowania rzeczywistością i otoczeniem.

 

Pragniemy ukształtować dziecko na samodzielnego, pełnowartościowego człowieka, pełnego sił i wiary w siebie, zdolnego świadomie dokonywać wyborów.

 

Plan Daltoński

Helena Pakhurst nauczycielka amerykańska, twórczyni systemu nauczania określanego mianem "daltoński plan laboratoryjny".System ten powstał pod wpływem dzieła J.Deweya oraz wieloletniej współpracy z M.Montessori i wprowadzony został w szkole dla kalek w Berkshire, a następnie w szkole średniej w Dalton (USA). Założenia swojego systemu pedagogicznego przedstawiła w pracy Wykształcenie według planu daltońskiego (1922, wydanie polskie 1928).

Plan daltoński polega na metodzie indywidualnej pracy dzieci, a więc zrywa
z tradycyjnym, sztywnym, systemem nauczania. Zyskał on popularność dlatego, że umożliwiał dostosowanie tempa nauki do rzeczywistych możliwości dziecka, wdrażał do polegania na sobie, budził inicjatywę i samodzielność zarówno w działaniu jak
i myśleniu, wyrabiał poczucie odpowiedzialności za wykonanie podjętego zadania, zmuszał do poszukiwania najlepszych, najprostszych metod pracy.

Celem tego systemu jest nauczyć dzieci dobrze używać swobody i odpowiedzialności. Przez wizualizację programu z "dziennym rytmicznymi kartami", dzieci uczą się planować pracę. Dziecko samo będzie mogło pilnować porządku dnia co w konsekwencji rozbudzi u niego poczucie odpowiedzialności. Następnym krokiem w rozwijaniu umiejętności dzieci będzie wykonanie zadania w parach. Każdego tygodnia pary będą się zmieniać co pozwoli dziecku na kontakt i lepsze poznanie kolegi/koleżanki. Dzieci mogą bawić się z przyjacielem/przyjaciółką, ale muszą nauczyć się również bawić z innymi bez wykluczania kogokolwiek.

Helen Parkhurst oparła swój plan edukacyjny na trzech głównych zasadach:

1. Nauce wolności

2. Nauce samodzielności

3. Nauce współpracy

 

Metoda Denissona - gimnastyka mózgu

Jest to prosta i skuteczna metoda wspomagająca naturalny rozwój człowieka. Stosując proponowane przez kinezjologię edukacyjną ćwiczenia - na przekroczenie linii środka, energetyzujące rozciągające, relaksujące, znacznie poprawiają umiejętności komunikacji organizacji i koncentracji. Dzieci staja się pewniejsze siebie, łatwiej wyrażają potrzeby. Otwarci na zmiany szybciej i skuteczniej uczą się. Z radością przyjmują informacje i dokonują właściwych wyborów. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu specjalnie opracowanych przez P.Dennisona zestawów działań i ćwiczeń psychomotorycznych. Ćwiczenia te usprawniają ciało, aktywują system nerwowy, rozładowują napięcia wywołane stresem, podnoszą energię. Ogólnie rzecz biorąc następuje poprawa funkcjonowania dziecka w jego otoczeniu. GIMNASTYKA MÓZGU - to program rozwoju ruchowego, ukierunkowany na łatwe uczenie się dzieci i na stymulowanie ich rozwoju. To także program aktywizacji układu nerwowego
i uwalniania od stresu. Zaletą tej metody jest to, iż jej stosowanie wcale nie jest ani praco-, ani czasochłonne. Gimnastyce mózgu wystarczy poświęcić dosłownie kilkanaście minut dziennie, by w krótkim czasie osiągnąć wymierne, zauważalne rezultaty.

Metoda Ireny Majchrzak

Jest to metoda analityczno - syntetyczna, dzięki której dziecko staje się wrażliwe na dźwięki mowy - poznaje strukturę dźwiękową wyrazów. Dzięki tej metodzie dzieci przyswajają naukę czytania ze zrozumieniem, ćwiczą niezależność umysłu, spostrzegawczość intelekt, orientację w przestrzeni, poznaje prawa pisowni.

 

Metoda Dobrego Startu Marty Bogdanowicz

Przynosi znaczące efekty w przygotowaniu dzieci do podjęcia nauki w szkole. Praca tą metodą ma duży wpływ na proces usprawniania analizatorów: słuchowego, wzrokowego, kinetyczno-ruchowego, kształcenie orientacji przestrzennej. Rozwija zdolności rozumienia posługiwania się symbolami abstrakcyjnymi, ułatwia rozwijanie kontaktów społecznych i uczy współdziałania.

Edukacja matematyczna prof. Edyty Gruszczyk-Kolczyńskiej

Metoda ta przyczynia się do intensywnego wspomagania rozwoju inteligencji operacyjnej dzieci. Polega na kształtowaniu odporności emocjonalnej potrzebnej dzieciom do pokonywaniu trudności. Ma wpływ na rozwijanie trudności matematycznych stosowanych w codziennym życiu.

Metoda ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne

Głównym założeniem tej metody jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem we wspomaganiu rozwoju psychoruchowego dziecka i w terapii rozwoju. Metoda ta ma za zadanie rozwijać w dzieciach poprzez ruch: świadomość własnego ciała
i usprawniania go, świadomość przestrzeni i działania w niej, dzielenie przestrzeni
z innymi ludźmi i nawiązywanie z nimi bliskiego kontaktu.

Metoda R.Labana i K. Orffa

Rozwija ona inteligencję poprzez twórcze myślenie i działanie, pogłębia zainteresowanie podejmowaną działalnością ruchową, a tym samym motywuje do działania daje okazje do samowyrażania się ruchem, do określania swojej indywidualności.

Elementy muzykoterapii

Stymulowanie rozwoju społeczno - ruchowego poprzez muzykę.

Pedagogika zabawy

To czynna forma zabawy zaspokajająca różne potrzeby dziecka: psychiczne, fizyczne, duchowe i społeczne. Jest to mile spędzony czas, oderwanie się od problemów dnia codziennego, ale również jeden ze sposobów uczenia się siebie i świata.

 

Metody stosowane na zajęciach indywidualnych:

 

Metoda nauczania Lovaasa

Rozwija samodzielność dziecka poprzez kształtowanie prawidłowych nawyków.

Czytania globalnego Domana

„Czytanie jest jedną z najważniejszych funkcji ludzkiego mózgu - ze wszystkich stworzeń na ziemi tylko ludzie umieją czytać, jest to także jedna z najważniejszych funkcji w życiu, ponieważ cała nauka opiera się na umiejętności czytania". G. Doman traktuje naukę czytania jako element dziecięcej zabawy. Stąd pochodzi nazwa koncepcji - zabawa w czytanie.

Program aktywności Knill'ów

Program ten rozwija u dzieci świadomość własnego ciała, kształtuje właściwy kontakt z drugą osobą i umiejętność komunikacji

Elementy ćwiczeń rozwijających Frostig i Horma

Metoda ta pomaga dzieciom rozwijać zdolności percepcyjne potrzebne do nauki czytania i pisania.

Metoda ogólnorozwojowa Eric'a Schopler'a

Kształtuje ona u dziecka umiejętności z uwzględnieniem kolejno po sobie występujących etapów rozwojowych.

W ramach programu odbywają się zajęcia:

• językowe,
• przyrodnicze,
• matematyczne,
• gimnastyczne,
• komunikacji społecznej,
• umuzykalniajace,
• plastyczne,
• teatralne,
• zajęcia w ogrodzie
• zajęcia indywidualne (korekcyjno-kompensacyjne dla dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych)